Gorsze dni..

Ostatnio u nas głośno i płaczliwie a wszystko przezemnie. Popełniłam błąd i pozwoliłam by co chwile ktoś z Julitką był. Jak nie jedna babcia to druga, to ciocia. Ogólnie rzadko kiedy Julitka nie miała towarzystwa do zabaw. Bywało, że potrafiła fajnie się zabawić później znów płacz. Myślałam, że może to zależy od dni..bo pogoda brzydka to i marudna..ale teraz zrozumiałam, że to ja do tego doprowadziłam. Julitka nie potrafi sama się ze sobą zabawić, kiedy jestem z nią to zadowolona nie zwraca na mnie uwagi i bawi się sama. Byle ktoś z nią jest. Kiedy widzi że ktoś wchodzi wyciąga odrazu ręce a jak nie jest brana to bawić się już nie chce. Ze złości rzuca wszystkim i płacze tak że potem ciężko ją uspokoić. Zauważyła, że tak można a ja zamiast zrozumieć na czas co się święci zrzucałam winę na brzydką pogodę która i mi nienajlepiej się udzielała.
Wkońcu wybuchłam..pokłóciłam się z teściową, mamą i szwagierką..wszystkich wyrzuciłam. Może kilka dni tylko we 3 sprawi że Julitka zrozumi, że kiedy są goście to ok ale potem zostajemy same czy wracamy do domu i też jest ok. A puki co jest płacz kiedy wracamy od teściowej na dół czy nawet ze spaceru. Co do spacerów to potrafie zrozumieć bo każde dziecko dobrze czuje się na dworze..ale nie mogę pozwolić by mała nie potrafiła zająć się sama sobą nawet na 5minut. Przez nią od rana nie zrobiłam nic bo urwis nie chce być sam a jak słyszy kogoś za drzwiami to aż się trzęsie z radości.
Serducho mi pęka bo kiedy płacze to rzuca się, bije mnie i nie wiem co mam z nią robić. Do tego jestem zła na nią a przecież wiem, że sama do tego doprowadziłam. Niewiem co z nią robić, tłumacze jej choć i tak wiem że jest za malutka by zrozumieć. Postanowiłam ją przetrzymać z nami tylko niewiem czy coś tym zdziałam. Niewiem co mam robić, nawet do łazienki bez niej nie mogę iść a ciągle noszenie 10kg nie jest łatwe. Nikt mi nie potrafi doradzić bo nikt mnie nie rozumi. Teściowa twierdzi, że mieszkamy razem to jesteśmy jedną rodziną i co z tego, że nie chce być sama jak nie daje rady bo mogę ją przyprowadzić albo zawołać i pobawi się z Julitką. Tylko jak będzie potem? Co jeśli pojawią się inne małe dzieci? Nagle Julitka zejdzie na drugi tor bo jest duża to może być samodzielna..tylko, że za 2,3 lata może być za późno na zaczynanie nauki bawienia się samemu i samodzielności. Moja mama zaś twierdzi, że nas jej rozpieścili i przeżyła. I jestem w głębokiej dupie bo nagle to ja jestem najgorsza i nie znam się na wychowywaniu. Najchętniej wyniosłabym się z tąd, zamkneła drzwi na klucz i nie widziała nikogo. Kiedy jeszcze M jest to żadna nie przychodzi ale, że pracuje na same nocki pół dnia jestem z Julą sama noo i odrazu schadzka. Nie chce się też co chwile kłócić z teściową bo jednak mieszkamy  razem i nie lubie niezgody ale czasami mam chęć pozabijać je.
Wiem, że bardzo mało u Was bywam i przepraszam ale poprostu nie mam kiedy. Każdą wolną chwile spędzam na sprzątaniu, gotowaniu. Od jakiegoś czasu Julitka chodzi spać o 21 tak więc mimo, że M pomaga mi to wieczorem ledwo żyje i mam wrażenie że śpię zanim ułoże się wygodnie w łóżku. Czuje, że jestem osłabiona i zmęczona w ciągu miesiąca męczenia się z humorami mojej córki schudłam 4kg także ważę już 47kg wiec jeśli ktoś ma do zrzucenia zbędne kilogramy to chętnie wymienie się pociechami :):)

Jeszcze jutro zjazd na uczelni..potem jeszcze tylko 3 razy i koniec..więc i w szkole odpocząć nie idzie..
Pozdrawiam