I bądź tu mądrym..

Człowiek może się poprostu załamać. Starałam się nie panikować w kwestii porodu i myślałam, że wybór szpitala mam za sobą..a teraz sama niewiem co mam zrobić..głupie jest to, że kobieta nie potrafi przewidzieć jaki będzie jej poród, czy zdąży dojechać na porodówkę gdzieś daleko..czy napewno wszystko pójdzie w miare sprawnie i obie będziemy zdrowe. Być może ktoś powie,że panikuje..być może macie racje ale ja jestem poprostu załamana naszą służbą zdrowia.
Koleżanka zdecydowała się rodzić tam gdzie ja i najpierw miała bóle 2 dni ale jej przeszły..w szpitalu trzymali ją kolejne dwa dni na podawaniu kroplówek, próbie wywołania skurczy i rozwarcia..niestety bez skutku. Jako, że kilka dni wcześniej miała straszną grypę żołądkową ledwo trzymała się na nogach stąd próbowali ją nawadniać. Ten szpital niestety słynie z tego iż lubią przetrzymywać pierworódki tyle ile się da..tylko,że czasem poprostu jest za długo. Wkońcu dziewczyna nie wytrzymała..pojawiły się zielone wody i szybko na stół. Dziś mama i córka walczą o życie. I po cholere chodzić całą ciąże prywatnie do lekarza, po cholere iść tam gdzie on przyjmuje skoro i tak pomóc nie potrafi..po cholere jedna dobra położna która Ci pomaga skoro następne zmiany proszą o pomste do nieba..
Ktoś by powiedział idź do innego szpitala..nie ma rejonizacji. Fakt tylko,że następny szpital niedaleko na pierwszym miejscu przyjmuje pacjentów swoich lekarzy, lekarze żądają by najpierw przyjść przed porodem na prywatną wizytę do ich gabinetu..a jak masz pecha to na sale czekasz z dzieckiem w ramionach na wózku inwalidzkim po porodzie. Druga koleżanka też ciągle ląduje w szpitalu i to tym drugim z jakimiś dziwnymi bólami..najpierw uznali kolka, teraz kamienie na nerkach i co z tego? Nie mówią jej co dalej..lepiej trzymać biedną w szpitalu i tylko straszyć. Nie raz usłyszała,że synek za mały i nie idzie nic robić a najlepiej by się urodził już w 36 tygodniu czyli jada dzień. Tylko jak urodzć skoro małemu jeszcze sporo brakuje do 2kg?
Szło by jechać do Katowic na Łubinową gdzie już kiedyś pisałam ale oni też nie mają sprzętu do szybkiej reakcji dla noworodków więc skąd mam brać taką pewność, że u mnie będzie wszystko oki i się nie przyda?
Inne szpitale naprawdę odpadają.. bo droga odemnie tam akurat w remoncie lub trzeba przecisnąć się przez korki które na tych trasach praktycznie są non stop.
Niewiem co mam zrobić..nocke zarwałam modląc się o koleżanki i ich dzieciaczki. Rodzice moi i Marcin chodzą wystraszeni jak cholera..ja udaje,że o siebie się nie boje..ale to gówno prawda. Jestem wściekła, że nie umię iść do którejkolwiek placówki bez strachu o nas. Dziękuje Bogu i jednocześne proszę by moja ciąża dobiegła tak spokojnie jak do tej pory i by tak zostało do rozwiązania. Ostatecznie i być może ze strachu uznałam,że Marcin do porodu (jeśli naturalny) idzie ze mną,..będzie z moją położną na telefonie i być może przy nim nie będą robili co im się będzie podobać tylko będą starać się o pozytywne rozwiązanie.
Wiem, że szło by powiedzieć, że wypadki zdarzają się wszędzie, że to normalne i nie można zakładać najgorszego ale jak się nie przejmować kiedy dzieje się coś takiego wokół Ciebie..może co innego jest kiedy się coś słyszy ale nie zna danej osoby a one obie są mi bliskie..widzę jak od zmysłów odchodzą dziewczyn rodzice, mężowie..
Już wczoraj mówię mojemu Marcinowi..chyba najlepiej by było gdyby Julita jednak mi się nie obróciła i była ta cesarka. Może jakby wiedzieli te durnie lekarze co mają robić i nie musieli by podejmować swoich decyzji wszystko skończy się normalnie. Już nie interesuje mnie złe samopoczucie i minusy o których mówiłyście..wole chyba przetrzymać ból rany niż panicznie bać się czy każdy ruch personelu medycznego w naszą stronę jest właściwy..

Z nowości..brzuszek zaczął się obniżać, nie widzę już swojego odstającego pępka..w wolnym czasie zamieszczę jakąś fotkę ale to po weekendzie bo teraz trzeba zbierać się na uczelnie.

Miłego weekendu..